Przeciwwskazaniem do operacji zaćmy jest stożek rogówki lub patologiczne zmiany na dnie oka. Kolejnym przeciwwskazaniem do wykonania tego zabiegu jest ciąża oraz okres karmienia piersią. Przeciwskazaniem do operacji zaćmy nie jest cukrzyca czy astma. Główną przeszkodą będą sytuacje, w których zabieg usunięcia zaćmy nie może Przez kilka dni po operacji przepukliny pępkowej pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe, które powinien łagodzić doustnymi środkami przeciwbólowymi zaleconymi mu przez lekarza. Istotne jest, aby nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej. Odpowiednie leczenie uśmierzające ból ma szczególne znaczenie, ponieważ dobre Objawami, które mogą świadczyć o wskazaniach do leczenia operacyjnego kolana, czy też biodra jest przede wszystkim: stały, nieustępujący ból o charakterze spoczynkowym, często również nocny, brak poprawy po stosowaniu leków przeciwbólowych oraz fizykoterapii, postępujące zaniki mięśniowe, przykurcz stawu oraz zaburzenie osi Punkcja stawu kolanowego: przebieg. Zabieg nakłucia jamy stawu kolanowego wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych, nie wymaga hospitalizacji. Pacjent poproszony zostaje o położenie się na kozetce lekarskiej na plecach, po czym lekarz (zazwyczaj specjalista ortopeda) wykonuje badanie palpacyjne stawu kolanowego i określa miejsce Rehabilitacja po podaniu komórek macierzystych w kolano jest ważnym elementem procesu leczenia, ponieważ pomaga w maksymalizacji korzyści wynikających z terapii komórkowej. Ma ona na celu przywrócenie ruchomości i siły stawu kolanowego, a także zmniejszenie bólu w kolanie i zapobieganie powtórnym urazom. Artroskopia stawu kolanowego. Artroskopia (inaczej - wziernikowanie stawu) to minimalnie inwazyjna metoda diagnostyki i leczenia stawów. Początki artroskopii sięgają lat dwudziestych XX wieku i tak już w 1918 roku w Japonii po raz pierwszy obejrzano przy pomocy endoskopu kolano zmarłego. Pierwszą operację z użyciem artroskopu wykonał . Wiele osób rozważających rozpoczęcie przygody z końmi zastanawia się, czy jazda konna jest niebezpieczna. Według Wikipedii jazda konna rzeczywiście zaliczana jest do sportów o podwyższonym ryzyku. Ale w tej samej grupie sportów znajduje się też narciarstwo, łyżwiarstwo, wszystkie sporty walki i wiele innych dyscyplin, które z zapałem uprawiamy my dorośli i nasze dzieci. W przypadku jazdy konnej mamy do czynienia z dużym zwierzęciem o płochliwej naturze, ale warto pamiętać, że koń z natury nie jest agresywny, a obcowanie z nim daje niebywałą dawkę pozytywnego ładunku. O tym, czego możesz doświadczyć ucząc się jazdy konnej napiszę w kolejnym odcinku, bo to temat rzeka, a dziś skupmy się na bezpieczeństwie. Warto więc poznać bliżej zasady bezpiecznych zachowań zarówno w stajni, podczas pielęgnacji konia jak i podczas konna jest jedną z najbardziej barwnych form uprawiania sportu i rekreacji, ale poza romantycznym aspektem tego zagadnienia, jest to jeden z najbardziej niebezpiecznych sportów. Dlatego, jeśli jeździectwo ma być przyjemne, musi być bezpieczne, to znaczy, że muszą być zachowane określone zasady bezpieczeństwa, które tak na prawdę nie dają 100% gwarancji nieprzyjemnego zdarzenia, ale pozwalają je zminimalizować. O bezpieczeństwo podczas jazdy konnej zapytałam eksperta. Jerzy Rubersz z wykształcenia historyk, o koniach wie prawie wszystko, choć jak sam skromnie mówi, wciąż się uczy i doszkala. W siodle od ponad 40 lat, ma bogate doświadczenia jako instruktor i trener, a także specjalista kaskader na planach filmowych takich produkcji jak Ogniem i mieczem, Racławice, Zamach Stanu, Kanclerz, Ferdydurke, Austeria, Kronika wypadków miłosnych, Srebrzysty lis Felicji co mi powiedział:Porządny trening powinien rozpocząć się w stajni, od wyczyszczenia, a następnie osiodłania konia w celu przygotowania go do jazdy. Ważne, by początkowo, jeśli nie czujemy się na siłach lub mamy wątpliwości, dobrze jest poprosić doświadczonego jeźdźca lub instruktora o pomoc. Wejście do boksu, wyprowadzenie z boksu i czyszczenie zawsze sprawia u początkujących jeźdźców dylemat niepewności, który konie wyczuwają. Są zwierzętami płochliwymi, mocno zhierarchizowanymi, niedecyzyjnymi, dlatego czują się pewnie w obecności osób spokojnych, ale zdecydowanych. Każde działanie jeźdźca powinno być zawsze przemyślane w taki sposób, aby nie narazić siebie i innych osób na niebezpieczeństwo. Zanim cokolwiek zrobisz dwa razy kontakt – wchodząc do konia musimy go o tym poinformować, poprzez wypowiedzenie jego imienia i użycie słowa PRZEJDŹ, NASTĄP. Chociaż konie nie rozumieją tego słowa, to jednak kojarzą intonację, której jest podporządkowane odpowiedni ruch, umożliwiający wejście jeźdźca do boksu konia. Wchodząc do boksu konia, wchodzimy wtedy, gdy koń ustawi się do nas frontem, nie zadem. Wchodzimy wtedy, gdy koń zainteresuje się nami, a nie z zaskoczenia, ponieważ w tym momencie koń może być np. podczas popołudniowej drzemki i wejście może spowodować nagłą, niespodziewaną reakcję. Pamiętajmy o tym, że nie można wyprzedzać ruchu i zachowania konia. Należy poczekać na akceptację konia. Boks, to jest jego mieszkanie, do którego możemy wchodzić po pielęgnacyjne – jeśli są warunki, to zabiegi pielęgnacyjne powinniśmy wykonywać poza boksem, w miejscu specjalnie do tego przygotowanym umożliwiające uwiązanie konia. W dużych stajniach jest to korytarz, przy stajniach angielskich jest to miejsce wyznaczone z uwiązem. Podczas czyszczenia, sytuacją niebezpieczną jest czyszczenie kopyt. Konie przyzwyczajone do takich zabiegów pielęgnacyjnych stoją, są cierpliwe i nie sprawiają problemów. Podnosimy najpierw nogę lewą przednią, lewą tylną, prawą tylną i prawą za zadem – większość koni jest przyzwyczajona do przechodzenia za zadem. Pamiętajmy o tym, że przechodzimy blisko zadu, plecami do zadu, spokojnym, zdecydowanym ruchem, nigdy z zaskoczenia, tak by koń wiedział, że się tam bezpieczeństwa podczas treningu na haliW okresie zimowym, kiedy większość placów do jazdy konnej jest pozamykane, uprawianie jeździectwa koncentruje się w halach. Są one różnej wielkości (20×40 do 20×80). Bez względu na wielkość hali, uczestnicy jazdy są zobowiązani zapoznać się z zasadami BHP uprawiania jeździectwa w szczególnych warunkach, a przede wszystkim należy pamiętać o tym, aby zachować zdrowy rozsądek i umiejętność przewidywania sytuacji niebezpiecznych, na które człowiek nie zawsze ma na ujeżdżalnię – przy wchodzeniu na ujeżdżalnię powinno się zasygnalizować swoją obecność zwrotem UWAGA i poczekać na odzew MOŻNA, ponieważ w takiej sytuacji unikamy gwałtownego, niespodziewanego wejścia, które może spowodować spłoszenie się koni i stworzenie sytuacji niebezpiecznych dla innych uczestników się na ujeżdżalni – w momencie, kiedy na ujeżdżalni znajduje się kilku trenerów, należy przyjąć ogólne zasady poruszania się na ujeżdżalni, czyli: mijanie się lewą ręką, szczególne baczenie na jeźdźców początkujących, uprzedzanie wykonywanych figur lub zaplanowanych skoków, poruszanie się przy większej ilości jeźdźców w jednym kierunku. Warto też pamiętać o zwykłej uprzejmości i nieutrudnianiu jazdy innym uczestnikom obecnym na krytej ujeżdżalni. Warto pamiętać, że jeździec jadący wyższym chodem zawsze ma pierwszeństwo. Dobre widziane jest poinformowanie innych uczestników o zamiarze galopowania, skakania lub wykonywanych figurach strójKażdy kto chce uprawiać jeździectwo powinien posiadać odpowiedni strój. Poszczególne elementy stroju jeździeckiego są nie tylko stylowym dodatkiem, ale przede wszystkim podnoszą bezpieczeństwo podczas uprawiania tego pięknego – jest najważniejszym akcesorium, bez którego nie powinniśmy rozpoczynać nauki jazdy konnej. Chroni głowę jeźdźca, zabezpiecza najdelikatniejsze części głowy przed skutkami uderzenia. Dobry kask powinien być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny, odprowadzający na zewnątrz nadmiar ciepła, a także mieć możliwość dopasowania poprzez odpowiednie wkłady. Dobry kask to nie fanaberia, ale absolutny – zabezpieczające kostkę i staw skokowy. Koniecznie z antypoślizgową podeszwą. Możesz zdecydować się na zestaw złożony ze sztybletów i nakładane czapsy lub wybrać ochronna – chroni kręgosłup. Jest niezbędna przy nauczaniu dzieci oraz młodzieży, oraz osób dorosłych i starszych, bez względu na wiek. Powinna być dobrze dopasowana, łatwa do zakładania i zdejmowania i wyposażona w system – na codzienne treningi doskonale sprawdzają się elastyczne dopasowane leginsy jeździeckie z szerokim paskiem podtrzymującym i ze wzmocnieniami w okolicach kolan poprawiającą – chronią dłonie przed otarciami i poprawiają przyczepność. Powinny być wykonane z wytrzymałego materiału, być dobrze dopasowane i łatwe w WYBÓR czapsy Busse czaprak Eskadronrękawiczki RSLkurtka Pikeurkask: Shadowmatt – Samshieldkamizelka ochronna Daineselegginsy Kingslandskarpety Pikeurowijki polarowe Eskadron Zdjęcia: niezastąpiony Kacper Budziłowski, czyli Aparaty Dwa Wpis powstał we współpracy ze sklepem jeździeckim Equishop – Gwałtowne padanie na kolana jest niebezpieczne i może doprowadzić nawet do złamania rzepki – ostrzega lek. Karolina Stępień, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu z kliniki Carolina Medical Center. – Niekiedy konsekwencje takiego urazu – upadku na kolana na twardą powierzchnię czy uderzenie w tę okolicę – nie wiążą się z konsekwencjami bezpośrednio po zdarzeniu, oprócz miejscowego obrzęku i siniaka. W niektórych przypadkach energia uderzenia kumuluje się w chrząstce wewnątrz kolana i silny stres mechaniczny w tej delikatnej strukturze może objawić się jej odwarstwieniem dopiero po latach od urazu. Jak klękać (nie tylko przed wybranką)? Klękanie nie jest fizjologiczną pozycją: jeśli będzie długotrwałe, wówczas okolice kolan mogą zostać przeciążone. Zwykle krótkotrwałe przeciążenia, jak dzień pracy w ogródku czy zmywanie podłóg, nie wiążą się z groźnymi konsekwencjami. Niemniej, jeśli klękamy – lepiej to czynić na oba kolana, by ciężar ciała rozłożył się równomiernie. Unikamy wówczas niekorzystnej pozycji bioder czy kręgosłupa. Do przeciążenia kolan może dojść w wyniku długotrwałego klęczenia np. podczas uroczystości. Klękanie nie jest wskazane dla osób, które przeszły zabiegi bezpośrednio w przedniej części kolana np. w obrębie guzowatości kości piszczelowej. Przeszkody zwykle nie stanowi przebyta protezoplastyka kolana. – Jeśli wykonujemy na klęczkach pracę, której na co dzień nie praktykujemy, warto chronić kolana, podkładając amortyzator (podkładkę) – mówi lek. K. Stępień. – Niekiedy konsultujemy pacjentów, którzy podejmują się jednorazowej, długotrwałej aktywności na kolanach, np. pielenia w ogródku czy naprawy w domu, która prowadzi do ucisku i zapalenia w okolicy tkanki podskórnej i ciała Hoffy: to swego rodzaju „poduszeczka” tłuszczowa mieszcząca się z przodu kolana. Jeśli klękamy, to najlepiej utrzymywać kąt prosty zgięcia kolana. Przewlekłe głębokie zgięcie (i np. podparcie pośladków na stopach) nie jest pozycją dobrą dla kolan. W tym ustawieniu zbyt mocno uciskane są tylne rogi łąkotek bocznej i przyśrodkowej, co może wywoływać przewlekłe uszkodzenia i przeciążenia tych struktur. Ekspertka dodaje, że to problem odnotowywany w literaturze naukowej w kontekście kultur azjatyckich, gdzie uszkodzeń tych jest zdecydowanie więcej, ponieważ ludzie dużo czasu spędzają w tej pozycji. Kolano u ortopedy Gdy pacjenci pojawiają się w gabinecie ortopedy zgłaszając problemy z kolanami, najczęściej skarżą się na ból. – Jest wiele rodzajów dolegliwości bólowych kolana: pacjenci mówią, że boli albo z przodu, albo po wewnętrznej stronie, niekiedy z boku. Niektórzy pacjenci jako ból rozumieją to, że odczuwają „wypełnienie” w kolanie, ból pojawia się np. tylko po aktywności, a nie występuje w spoczynku. Niektórych pacjentów kolana bolą np. tylko przy chodzeniu po schodach lub klękaniu – mówi lek. Karolina Stępień. – Bólowi mogą towarzyszyć inne symptomy, określane przez pacjentów „chrupaniem”, „przeskakiwaniem” w stawie, „strzelaniem” w kolanie. Niekiedy pojawia się ograniczenie zakresu ruchomości lub uczucie, że „coś się w kolanie blokuje”. Zdarzają się też obrzęki kolan o różnym nasileniu. Przyczyny bólu Ból z przodu kolana – często przy zginaniu, klękaniu – najczęściej występuje w wyniku problemów stawu rzepkowo-udowego – zarówno funkcjonalnych, gdy tor ruchu rzepki jest z jakiegoś powodu zaburzony, jak i mechanicznych, gdy dochodzi do uszkodzenia powierzchni chrzęstnych w tej okolicy w rozwoju choroby zwyrodnieniowej (chondromalacji). Ból może być efektem niekorzystnej budowy anatomicznej stawu rzepkowo–udowego, przebytych zwichnięć rzepki, jej przewlekłej niestabilności i wcześniejszych urazów tej okolicy. Problemem w tej okolicy bywa przerośnięty fałd błony maziowej, który umiejscawia się z przodu kolana i wklinowuje się, przeszkadzając w normalnej aktywności. Zdarza się też zwyrodnienie przyczepów ścięgna mięśnia czworogłowego do rzepki lub więzadła rzepki (tzw. „kolano skoczka”), co pacjenci odbierają jako ból z przodu kolana. Z kolei u dzieci i młodzieży między 10 a 14 rokiem życia, szczególnie u aktywnych chłopców, występuje choroba Osgood–Schlattera, polegająca na miejscowym zaburzeniu przekształcania się chrząstki wzrostowej w okolicy guzowatości kości piszczelowej. Ten problem po zakończeniu dojrzewania znika. Czasem pacjenci skarżą się na „wodę w kolanie”. W rzeczywistości jest to wysięk lub krwiak, który z punktu widzenia ortopedy jest niepokojącym objawem. Świadczy o tym, że doszło do ostrego uszkodzenia w kolanie: przerwania struktur wewnątrz kolana czy złamania śródstawowego, jeśli pojawia się po urazie, albo jest objawem postępującej choroby zwyrodnieniowej, jeśli pojawia się bez uchwytnej przyczyny. Boli? – odwiedźmy specjalistę – Każdy ból kolana wymaga konsultacji specjalisty, nie można lekceważyć dolegliwości – mówi lek. Karolina Stępień. – Być może doktor uzna to za coś niegroźnego i problem zostanie szybko rozwiązany, niekiedy może wyciszy się samoistnie. Jednak większość dolegliwości wymaga jakiejś interwencji. Im wcześniej pacjent trafi do specjalisty, tym lepiej – wówczas daje sobie szansę na zastosowanie mniej inwazyjnej metody leczenia. W dużej części przypadków wystarczająca będzie fizjoterapia, a potem ćwiczenia wykonywane regularnie samodzielnie w domu. Niemniej jednak część schorzeń będzie wymagała interwencji operacyjnej. Endoprotezoplastyka stawu kolanowego, czyli wszczepienie sztucznych struktur kolana to powszechny zabieg uwalniający pacjenta od chronicznych objawów wywołanych destrukcyjnymi procesami zachodzącymi w stawie oraz wpływający na zmianę jakości życia. Warto mieć świadomość wielu powikłań pooperacyjnych. Czym jest endoproteza kolana?Endoproteza stawu kolanowego – rodzajeRehabilitacja po endoprotezie kolanaEndoproteza stawu kolanowego – powikłania Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Rehabilitacja kolana po endoprotezie rozpoczyna się w przeciągu doby od zabiegu, a całkowita rekonwalescencja po endoprotezie kolana trwa blisko 3 miesiące. Ze względu na duże zmiany anatomiczne wywołane obcym elementem w układzie ruchu, proteza może nie zostać przyjęta przez organizm. Powikłania po endoprotezie kolana mogą być niebezpieczne. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z dobrym seksem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Bloxin Żel do nosa w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Odporność WIMIN Odporność, 30 kaps. 59,00 zł Czym jest endoproteza kolana? Endoproteza stawu kolanowego to implant wykonany z biomateriałów wszczepiany w miejsce zniszczonych tkanek stawowych w celu całkowitego zastąpienia lub częściowego wsparcia utraconych przez struktury kolana funkcji motorycznych. Sztuczny staw instalowany jest w przebiegu zabiegu operacyjnego, zwanego endoprotezoplastyką stawu kolanowego, który poprzez wymianę zniszczonych elementów stawu eliminuje dolegliwości bólowe oraz przywraca utracone czynności tego stawu. W zależności od kondycji strukturalnej i funkcjonalnej kolana pacjenta, endoproteza kolana dobierana jest indywidualnie spośród szerokiej gamy rodzajów sztucznych stawów kolan. Właściwa rehabilitacja po endoprotezie stawu kolanowego wprowadzana jest w przeciągu doby od zabiegu lub w miarę ustąpienia ostrej fazy pooperacyjnej, w celu możliwie szybkiego powrotu pacjenta do pełnej aktywności i ograniczenia powikłań krążeniowo-oddechowych i czynnościowych układu ruchu wynikających z unieruchomienia. Wcześniej prowadzone jest postępowanie przygotowawcze pacjenta. Endoproteza stawu kolanowego – rodzaje Rodzaje endoprotez stawu kolanowego można podzielić: ze względu na zakres wymiany stawu na: endoprotezę totalną (całkowitą) – oznaczającą wymianę całej powierzchni stawowej kości udowej, piszczelowej i często rzepki; endoprotezę jednoprzedziałową – wymianę najbardziej zniszczonej powierzchni stawu po jednej stronie kolana; ze względu na sposób mocowania protezy na: endoprotezę bezcementową – mocowaną bezpośrednio w kości; endoprotezę cementową – mocowaną za pomocą kostnego cementu; endoprotezę hybrydową – kiedy jeden element mocowany jest przy użyciu cementu, a drugi metodą bezcementową; ze względu na stopień wiązania elementu piszczelowo-udowego na: endoprotezę niezwiązaną, endoprotezę półzwiązaną, endoprotezę zawiasową. Zobacz także Rehabilitacja po endoprotezie kolana Endoproteza stawu kolanowego u osób starszych to powszechny zabieg usprawniający, dlatego przy ustalaniu programu rehabilitacji należy brać pod uwagę nie tylko kondycję kolana i typowy ból kolana po endoprotezie, ale też występujące w wieku starszym choroby towarzyszące. Rehabilitacja rozpoczyna się jeszcze przed zabiegiem i polega na zwiększeniu siły, zakresu ruchu, nauki chodzenia o kulach i wykonywaniu czynności samoobsługi po operacji. Właściwa rehabilitacja po endoprotezoplastyce stawu kolanowego rozpoczyna się w pierwszym tygodniu po operacji. Wówczas pacjent wykonuje ćwiczenia po endoprotezie kolana, napięcia izometryczne mięśni kończyny operowanej, ćwiczenia bierne, często przy pomocy automatycznej szyny CPM i ćwiczenia czynne pozostałych części ciała. Szczególną uwagę zwraca się na rehabilitację oddechową i wczesną pionizację podzieloną na etapy w zależności od kondycji pacjenta. Faza obciążania kończyny zależy od rodzaju endoprotezy kolana oraz reakcji organizmu na wysiłek, np. endoproteza połowicza stawu kolanowego rokuje lepiej i wywołuje mniej powikłań niż totalna. W okresie całkowitej pionizacji poleca się dwie kule łokciowe do 5–6 tygodni i ćwiczenia rozciągające, szczególnie mięśni kulszowo-goleniowych oraz siłowe kończyn dolnych. Po 7 tygodniach wprowadza się ćwiczenia z oporem, trening chodu z jedną kulą łokciową, a po opanowaniu równowagi i odbudowaniu siły mięśni nóg odrzuca się kule. Rehabilitację ruchową urozmaica się z każdym tygodniem o stopień i różnorodność wysiłku fizycznego. Indywidualne zalecenia po endoprotezie stawu kolanowego ustala fizjoterapeuta w oparciu o postępy rehabilitacji i aktualną kondycję zdrowotną. Endoproteza stawu kolanowego – powikłania Operacja endoprotezy kolana wiąże się również z ryzykiem wystąpienia powikłań, do których należą opuchlizna po operacji endoprotezy kolana, ból po endoprotezie kolana, obluzowanie endoprotezy stawu kolanowego, zakażenia i bakteryjne infekcje ogólnoustrojowe, zwichnięcie endoprotezy, czyli wzajemne przemieszczenie się elementów protezy, złamania okołoprotezowe, chroniczne dolegliwości bólowe, zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów, uszkodzenia elementów aparatu ruchu kolana, np. rzepki trzonów kości, bliznowce skóry, reakcje alergiczne na składniki endoprotezy czy składu chemicznego znieczulenia. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Agata Oleszkiewicz Jako czynny fizjoterapeuta mam już wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi, dorosłymi i osobami starszymi. Obecnie jestem specjalistą ds rehabilitacji i oligofrenopedagogiem w branży terapii zajęciowej. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy O tym sposobie powiększania piersi było głośno kilka lat temu. Miał być w pełni bezpieczny, ale już dziś wiemy, że tak nie było. Wiele kobiet z tego powodu przeżyło koszmar. spis treści 1. Moda na aquafilling bodyline 2. Sprawdź lekarza przed zabiegiem 1. Moda na aquafilling bodyline Coraz więcej kobiet decyduje się na operację plastyczną powiększenia piersi. Kierują nimi różne powody, a skoro mają do tego prawo, to nikt nie powinien ich oceniać. Problem w tym, że czasami tego typu zabiegi kończą się koszmarnymi skutkami ubocznymi. Dlatego klientki klinik chirurgicznych często szukają najbardziej bezpiecznych metod. Zobacz film: "Dziecko z bujną czuprynką" Cztery lata temu na rynku głośno było o preparacie aquafilling bodyline. Nawet niektóre portale medyczne go polecały, jako sposób na "bezpieczne i trwałe powiększenie piersi". Dziś wiele kobiet, które wówczas zaufały, żałuje swojej decyzji. Obecnie ten preparat jest zakazany w Polsce. U pacjentek zaczęły występować skutki uboczne. Czasami bardzo poważne, które prowadziły do amputacji gruczołu piersiowego. Jedną z ofiar jest Anna Skura. Blogerka ma za sobą zabieg usunięcia pozostałości po aquafilling bodyline i ku przestrodze pokazała, jak wygląda jej biust. W portalu głos zabrał specjalista dr Tadeusz Witwicki. Rzeczowo tłumaczy, dlaczego preparat, który składał się w 98 proc. z wody, nagle zaczął wywoływać tak poważne skutki uboczne. - Było też 2 proc. poliamidu, który w połączeniu z wodą tworzył żel. I ten żel, niestety, po kilku latach się upłynniał i zaczynał przemieszczać w organizmie, niszcząc tkanki - spływał np. z piersi do talerza biodrowego czy do barku, z pośladka (bo stosowany był też do modelowania tej części ciała) do kolana, po drodze siejąc zniszczenie - tłumaczy ekspert. Doktor dodał, co sprawiło, że taki zabieg cieszył się dużą popularnością. Nie przeprowadzano go pod narkozą, a w dodatku błyskawicznie dawał widoczne efekty. Wystarczył kwadrans, a piersi zmieniały się nie do poznania. Nie było także ryzyka zachorowania na sepsę. W tej chwili wiadomo, że w Polsce mamy około 50 pacjentek poważnie poszkodowanych. Ich sytuacja jest o tyle dobra, że leczą powikłania w pełni na koszt NFZ. Powiększenie piersi preparatem aquafilling. Dlaczego jest niebezpieczne? (Getty) 2. Sprawdź lekarza przed zabiegiem Witwicki zwrócił uwagę na jeszcze jeden fakt. Producent bowiem szkolił wszystkich chętnych lekarzy, a zajęcia prowadził anestezjolog. W efekcie potem kobiety trafiały do chirurgów, którzy nie mieli wystarczającej wiedzy, jak stosować ten preparat. Dlatego przed operacją plastyczną warto zastosować się do poniższej rady. - Można rozejrzeć się po ścianach gabinetu - może wisieć tam certyfikat potwierdzający ukończenie specjalizacji z chirurgii plastycznej czy innej dziedziny medycyny lub ewentualnie dyplom uznanej szkoły medycyny estetycznej. Ale chyba najłatwiej dzisiaj zweryfikować lekarza online, a dokładnie w rejestrze Naczelnej Izby Lekarskiej. Wystarczy wpisać imię i nazwisko lekarza i od razu wiemy czy i jakie ma kompetencje w danej dziedzinie, jakie ukończył specjalizacje - mówi doktor Witwicki. Preparat aquafilling bodyline został całkowicie wycofany z użytku, a jego producent zniknął z rynku. Dzięki temu poszkodowanych nie będzie przybywać. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Zwyrodnienie stawu kolanowego - przyczyny, uszkodzenia, leczenie Zwyrodnienie stawów kolanowych to dość częsta przy Rekonstrukcja kolana - wskazania, objawy, zabieg, rehabilitacja W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie aktywno Kości nadgarstka - rodzaje, objawy i leczenie złamań Złamania kości nadgarstka są często trudne do wykr

czy operacja kolana jest niebezpieczna